നിള നിറഞ്ഞൊഴുകുന്നു മാനത്തെതുള്ളികള്‍ നദീഹൃദയത്തിലിക്കിളികൂട്ടവെ
നിള നൃത്തമാടുന്നു ഉന്മത്തചിത്തയായ് ചെമ്മണ്ണിന്‍‌ഗന്ധം കലര്‍ന്ന കവിതയായ്
നിള ഹര്‍ഷവതിയായി തഴുകിതരുക്കളെ ഒഴുകി മൃദുലയായ് സൗഹൃദയായ്
നിള പ്രേമവിവശയായ്‌ കരയെ പുണരുന്നു നിളവീണ്ടുമൊഴുകുന്നു കടലിലേക്ക്
പുഴവക്കിലീറന്‍‌തുണിയുമായ് മണ്ണിന്റെ മകനായി ഏകനായ്‌ ഞാനിരിക്കെ
രാവിന്റെശ്വാസത്തിലാരോപറഞ്ഞു നീ പോകുക പൈതലേ അന്തിയായി
നിറയുന്നകണ്ണുമായ് ഞാനുരിയാടിയാ അറിയാത്തശബ്ദത്തോടീവിധേന
അറിയുക കഴിയില്ല വേര്‍പെട്ടിരിക്കുവാന്‍ ഇവളെന്റെ കാമുകി ജീവശ്വാസം
നിളയെന്റെ മാനസി പ്രേയസി ജീവനില്‍ എളുതല്ലിവളില്ലാതൊരുനിമിഷം
രാവിന്റെകാമുകന്‍ രാപാടി പാടുന്നു ഏകാന്തമായൊരു ശോകഗീതം
അതുപോലെ തകരുന്ന ഹൃദയത്തിന്‍‌തന്ത്രിയിലറിയാതെമീട്ടിഞാനീവിധേന
ഒരുമാത്രനില്‍ക്കനീ ഒരുനോക്കുകാണട്ടെ ഒരുവാക്കുഞാനുരിയാടിടട്ടെ
നിളയതുകേള്‍ക്കാതെ പ്രേമപരാങ്മുഖഭാവയായ് തുടരുന്നു ജൈത്രയാത്ര
ഇനിയെത്രരാവുകള്‍ കലഹിച്ചുനില്‍ക്കുവാന്‍ ഇതിനെത്രബാഷ്പാഞ്ജലിയൊഴുക്കാന്‍
ബലരാമന്‍ കാളിന്ദി നദിയോടുചെയ്തപോലെളുതല്ല നിളയോടെനിക്കുചെയ്‌വാന്‍
നിളയെന്റെഹൃദയത്തില്‍ പാദത്തിലല്ലവള്‍ കരളിന്റെകരളാണെനിക്കീ പുഴ
പവനന്‍‌നിശബ്ദനായ് പരിതാപഗര്‍ഭനായ് അകലുന്നു ദൂരെ അദൃശ്യദിക്കില്‍
ഒരുപ്രേമധാരാബാഷ്പാഞ്ചലിപോലെ മഴയും പിരിഞ്ഞു, ഞാനേകനായി
വിശപ്പിന്‍‌വെറിചൂടിലര്‍ദ്ധമയക്കത്തിലൊരുസ്വപ്നം കണ്ടുഞാനീവിധേന
അകതാരിലതല്ലും സ്നേഹക്കടലിലേക്കടിവച്ചടുക്കുന്നുവെന്റെനിള
ഉടനെന്നെയാരോഉണര്‍ത്തി കുളിരെഴും മഴവെള്ളശീതളസ്പര്‍ശമായി
നിളതന്നെ മറ്റാരുമല്ലയുറക്കത്തിനറുതിവരുത്തിവിളിച്ചതെന്നെ
നിളയെന്നെതൊട്ടുപറഞ്ഞു ഹരീ ഇതാ പിരിയുകയായിനാം നിത്ത്യമായി
ഇനിയെന്നില്‍‌ജലമില്ല സിരകളില്‍‌സ്പന്ദിക്കാന്‍ മലിനയായ്‌വറ്റിപിരിയുന്നുഞാന്‍
അതുകേള്‍‌ക്കാന്‍‌കഴിയാതെ ബോധരഹിതനായ് മിഴികളില്‍ കണ്ണീര്‍പുഴയൊഴുകി
നിളയുടെയാരവം കര്‍ണ്ണപുടങ്ങളില്‍ പതിയുന്നതില്ല മിഴിതുറക്കെ
നിളയില്ല ജലമില്ല പാഷാണഖണ്ഡങ്ങള്‍ പരിഹസിക്കുന്നെന്റെനേരെനോക്കി
എവിടെന്റെ പ്രേയസി മാനസി ജീവനില്‍ അവളെപിരിഞ്ഞെനിക്കൊന്നുമില്ല
നിളയില്‍ നിമജ്ജ ഹൃദയവുമായിഞാന്‍ തപസ്സിരിക്കുന്നുവീശുഷ്കഭൂവില്‍
ഇനിയെന്നുവരുമവള്‍ കരയെപുണരുവാനതിനൊപ്പമെന്നെയുംതാലോലിക്കാന്‍
ഇതുഞാനെഴുതുമ്പോള്‍ നിളപോലെയെത്രയോ പുഴകളും ജീവന്‍‌ത്യജിച്ചുകാണും
ഇനിയുംതുടരുന്നു മാനവസ്വാര്‍ത്ഥത നദികള്‍‌മരിക്കുന്നുവെത്രനിത്ത്യം.
