സ്വന്തം ജനത്തിന്റെ ഇടയിലൊരന്ന്യനായ്‌
കണ്ണുനീര്‍ കണ്ണടയാക്കി നില്‍‌ക്കുന്നു ഞാന്‍
തിങ്ങിനിറയുന്ന കൂട്ടത്തിലേകനായ്
ഓര്‍‌മ്മപ്പുതപ്പുപുതച്ചു നില്‍‌ക്കുന്നു ഞാന്‍
പലരും പറഞ്ഞിവനന്ധനാകാം
അതിനൊപ്പമോ മൂകനുമായിരിക്കാം
ചെകിടനാകാനിടയില്ല ശബ്ദങ്ങളെ
ഉടനെ അറിയുന്നുവെന്നതിനാല്‍
ബാല്ല്യ സഖിയുടെ നിഷ്കളങ്കത്വത്തി-
നോര്‍‌മ്മ മനസ്സിന്റെഉള്ളില്‍ സ്പന്ദിക്കവെ
ആരോ ചിരിച്ചമുഖവുമായ്‌ മുന്നിലൂ-
ടോടിമറഞ്ഞപോല്‍ വ്യര്‍‌ത്ഥമായ്‌ തോന്നിയോ
കാതില്‍ മുഴങ്ങിയോ അമ്മതന്‍‌താരാട്ട്
ഓര്‍‌മ്മവരുന്നുവോ അച്ഛന്റെ ലാളനം
കണ്ണുതിരയുന്നാ നഷ്ടസ്വപ്നങ്ങളെ
കാതു കൊതിക്കുന്നു കേള്‍കാനാ സാന്ത്വനം
നെഞ്ചിന്റെയുള്ളിലെരിയും ചിതയില്‍‌നി-
ന്നെങ്ങും‌പറക്കുന്ന ചാരകണങ്ങളില്‍
നിന്നുരുപ്പെട്ടയെന്‍ ചൂടുനിശ്വാസത്തെ-
യുള്ളിലൊതുക്കിത്തണുപ്പനായ്‌നിന്നു ഞാന്‍
പൊട്ടിക്കരയാന്‍ തുടിക്കുന്നകണ്ണുകള്‍-
ക്കൊപ്പംവിറക്കാന്‍ വിതുമ്പുന്നചുണ്ടിനെ
പല്ലിനിടയിലമര്‍‌ത്തി അനാഥനാ-
യെന്‍‌സ്വപ്നങ്ങളെ ബലിതീര്‍‌ത്തു നില്‍‌പ്പു ഞാന്‍.
